100

Ngayon ko lang napansin na naka-100 followers na pala ako. Sa totoo lang, nung una akong nag-sulat sa blog, hindi ko naisip na meron palang susubaybay dito.  Di ko nga akalain na merong magtyatyagang magbasa ng mga pinagsususulat ko.  Sabagay, pati rin ako siguro, di ko rin babasahin an mga sinulat ko noon. Puro emo mode kasi e.  Para bang di ako magsususlat kung hindi ako emo.  Pero nakakapagod din pala ang maging gloomy and whine-y all the time hehehehe

Buti na lang, natutuo na akong magsulat ng mga masisiyahing bagay.  Natuto na rin akong mag-sulat sa Pilipino. Believe it or not, before this blog, e hirap na hirap akong mag-sulat sa sariling wika natin.  Ang final product e palaging tunog stilted and very academic.  Reverse nosebleed kung baga.  At least ngayon, medyo relaxed  na ako magsulat sa ating wika. Next level: try to improve sa pagbabasa naman in Pilipino :P

Weh, ang dami kong pasakalye! Ang gusto ko lang naman talagang sabihin e maraming salamat.  Sa lahat ng mga nagbabasa, nagfofollow, nag-iwan ng comments, at mga naging kaibigan ko (mapa-cyber, phone/text, at real life) dito sa blogosphere, e thank you talaga mula sa kaibuturan ng aking tumbong! :D